Na początku manga oznaczało po prostu rysunek, niewielką rycinę. Samo słowo składa się z jap. man – rysunek, mimowolnie, wbrew sobie oraz ga – rysunek, obraz. Współcześnie słowo to oznacza komiks.
Manga długo ewoluowała. Najpierw z połączenia stylu ukiyo-e i wschodniego stylu rysowania. Swą współczesną formę manga osiągnęła dopiero po II wojnie światowej.
Charakterystyczne cechy dla mangi to czarno – białe strony. Chociaż okładki mogą być w kolorze.

 
 
 
 
 
 
Kto wymyślił mangę?
Za przodownika stylu mangowego uważa się Katsushika Hokusaia. Był to znany malarz japoński. Specjalizował się właśnie w stylu ukiyo-e.
Słowo manga trafiło do codziennego użytku po opublikowaniu dzieła Hokusai Manga w XIX w.
W czasach sojuszu Japonii ze Stanami Zjednoczonymi nastąpiła pierwsza ewolucja mangi. Zachodni malarze przynieśli ze sobą nowy styl, a także naukę o  kolorze, linii.
W XX w. manga zyskała na popularności i jako słowo zaczęła powszechnie oznaczać komiks.
Manga stała się szanowaną formą sztuki, zarówno jak komiks amerykański. A dzięki zniesieniu propagandy uaktywniło się wiele nowych wydawnictw i można było spokojnie wydawać mangi dla każdej grupy wiekowej.
Każdy artysta mangowy (mangaka) zaczyna od krótkich historyjek wydawanych w magazynach. Jeśli jego twórczość zostanie nagrodzona dobrymi recenzjami, rysuje dalszy ciąg. W końcu część już sporego materiału wydawana jest w postaci tomiku (tankoubon). Seria jest kontynuowana tak długo, jak jest popularna.
Starsze mangi są często drukowane na słabej jakości papierze, przez co są tanie, a ich zadaniem jest konkurować z używanymi książkami.
Mangi dla chłopców (shonen) i dla dziewcząt (shojo) można odróżnić po okładce. Zazwyczaj są one ustawione na osobnych półkach.
Najczęściej mangi czyta się od prawej do lewej. Czasem jednak wydawcy zmieniają styl na od lewej do prawej, aby ułatwić czytanie zachodnim odbiorcom.
Mangowy styl współcześnie to przede wszystkim duże oczy u postaci. Za twórcę dotychczasowego stylu uważa się autora Astro Boya – Osamu Tezukę.
Styl mangowy miał wpływ na wiele krajów. Wśród nich są Ameryka oraz Francja. Amerykańscy twórcy korzystający z tego stylu to m.in. Bian Wood, Becky Cloonan, Brian Lee O’Malley oraz Paul Pope. Ostatni z nich pracował dla japońskiej Kodanshy i współtworzył antologię Afternoon.
We Francji założono nawet ruch pod nazwą Nouvelle Manga. Zapoczątkował go Frédérica Boilet. Miał na celu połączyć styl współczesnej mangi z artystycznym stylem francusko-belgijskiego komiksu.
Manga znana jest też w innych krajach pod innymi nazwami. W Chinach jest to manhua, a w Korei to manhwa.
Twórcy mangi często wydają tzw. omake. Mogą to być nieopublikowane szkice (oekaki).
Fani danych tytułów mogą tworzyć własne dzieła, tzw. dojinshi.
Istnieje też największy konwent skupiający przede wszystkim fanów dojinshi – Comiket. Przyciąga on średnio 400 000 ludzi w ciągu zaledwie trzech dni trwania.
Opracowane na podstawie wikipedia.pl